ut hic refertur, Robertus cardinalis Saraus inter alia scripsit:
"contra calamitatem et uastationem et schismum quem liturgiae uiuae fautores moderni ecclesiae liturgiam e sententiis suis reformantes effecerunt oculos claudere non possumus. illi obliti erant actionem liturgicam non solum precem sed etiam et praecipue mysterium esse in quo pro nobis efficitur aliquid quod non totum intellegere possumus sed nos in fide et dilectione et oboedientia et silentio adoratiuo suscipere oportet."
"Dei adoratores ueri sunt non ii qui liturgiam e sententiis suis et creandi facultate reformant ut eam mundo gratam faciant sed ii qui intime mundum euangelio reformant ut mundo quae liturgia eius liturgiae quae Hierosolymis caelestibus ab aeterno agitur imaginem habet ad eam liturgiam accedere dent."
"cui rei Benedictus XVI saepe locum praecipuum in sermone dedit, liturgiae radici est adoratio et ideo Deus. ergo agnoscendum est, quo discrimine graui et alto liturgia et ipsa ecclesia post concilium [Vaticanum secundum] afficitur, id discrimen ex hoc ortum esse, quod in ecclesia locum quasi centralem obtinet non iam Deus et eius adoratio sed homines et ea facultas qua hi dicuntur aliquid 'facere' ut dum actiones eucharisticae aguntur semper se occupatos habeant. etiam hodie ducum ecclesiasticorum numerus notabilis quod discrimen graue ecclesia patitur id discrimen quam est minus esse existimant: in fidei et morum et disciplinae doctrina relatiuismum, abusus graues, liturgiam sacram rebus nec sacris nec grauibus affectam, hanc thesin quod ecclesiae munus non nisi inter homines quasi horizontale est."
"ciuitates Europaeae uituperantur quippe quae radices Christianas dereliquerint uel infitiatae sint. tamen, quod dubitari non potest, radices Christianas et res gestas prima dereliquit ecclesia Catholica post concilium."
