apud Liuium mirabilis Marcelli oratio

"deis immortalibus ut in tali re laudes gratesque ago quod uictor hostis cum tanto pauore incidentibus uobis in uallum portasque non ipsa castra est aggressus. deseruissetis profecto eodem terrore castra quo omisistis pugnam. qui pauor hic, qui terror, quae repente qui et cum quibus pugnaretis obliuio animos cepit? nempe iidem sunt hi hostes quos uincendo et uictos sequendo priorem aestatem absumpsistis quibus dies noctesque fugientibus per hos dies institistis quos leuibus proeliis fatigastis quos hesterno die nec iter facere nec castra ponere passi estis. omitto ea quibus gloriari potestis cuius et ipsius pudere ac paenitere uos oportet referam. nempe aequis manibus hesterna die diremistis pugnam. quid haec nox, quid haec dies attulit? uestrae his copiae imminutae sunt an illorum auctae? non equidem mihi cum exercitu meo loqui uideor nec cum Romanis militibus. corpora tantum atque arma eadem sunt. an si eosdem animos habuissetis terga uestra uidisset hostis? signa alicui manipulo aut cohorti abstulisset? adhuc caesis Romanis legionibus gloriabatur. uos illi hodierno die primum fugati exercitus dedistis decus." clamor inde ortus ut ueniam eius diei daret; ubi uellet deinde experiretur militum suorum animos. "ego uero experiar..., milites, et uos crastina die in aciem educam ut uictores potius quam uicti ueniam impetretis quam petitis." (Liuii 27.13)

de quadam Liuii sententia notae

"sensere etiam barbari magnitudinem animi cuius miraculo nominis alii mortales stuperent id ex tam alto fastigio aspernantis." (27.19)

primum eius quod est "cuius" et eius quod est "id" usus correlatiuus; secundum id quod est "cuius" quam id quod est "id" prius est; tertium id quod est "nominis" eocum quod est "cuius" iunctum est.  

Cyri institutionis partes carissimae

1.6.21: "nam homines quem de eo quod ipsis prodest prudentiorem quam se esse existimant ei ualde libenter parent."

2.2.21: "nam [Cyrus] existimabat hos ipsos quoque meliores fore si scirent se quoque ex operibus suis iudicatos digna accepturos esse."

2.2.23-25: "ducere autem, ut opinor, conantur honesti bonique quidem ad honesta bonaque scelesti autem ad scelesta. itaque saepe plures assectatores accipiunt praui quam probi. nam sceleri quippe quod quae uoluptates ilico capi possunt per eas uoluptates procedit cooperantur eae ipsae uoluptates ad multis persuadendum ut sceleris participes sint. uirtus autem quae ad arduum fert in secutione extemporali minime uersuta est praesertim si contra uocant alii ad ruinam et mollitiam. itaque cum aliqui tantummodo socordia et desidia mali sunt hoc dignum existimo quod ii sicut fuci socios nullo damno praeter impendium afficiant. qui autem non solum laborum socii mali sed etiam in capiendam partem ampliorem auidi impudentesque sunt ii etiam ad scelera duces sunt. nam saepe demonstrare possunt scelus partem ampliorem afferre. ergo tales homines nobis ex toto expellendi sunt."

3.1: Tigranes Cyro persuadet ut patri suo parcat.

7.5.73-86: Cyrus disserit sibi ceterisque multa adeptis curandum esse ut boni maneant, et "cum aliquis in iis [uirtutibus] se exercere desiit inde in uitium reuertitur" et studendum esse ut ipsi quam ii quos regant meliores uideantur et quo maior opera alicui rei data sit eo maius gaudium ex ea re accipi et ab paruulis parentes quippe qui se quam optima exempla praebere uelint ad uirtutem stimulari. 

8.1.12: "nam non existimabat fieri posse ut si qualem oporteret talis ipse non esset alios ad nobilia et bona opera incitaret."

8.1.26-33: Cyrus arbitratus est quales homines esse uellet tales socios suos et ministros fore si ipse se talem exhiberet. 

8.2.1: "primum enim per omne tempus semper animae beneuolentiam quam maxime exhibebat quippe qui existimabat quod ut facile est neque eos qui odisse uidentur diligere nec maleuolis beneuolum esse sic etiam fieri non potest ut hi qui diligere et beneuoli esse sciantur ab illis qui se diligi existiment odio habeantur."